|
Questo brano lo trovi su:
|
Ansetà spetanda 'l treno, a i heu mes ura da fè passè ant la sala d'aspet... e i heu da tirè 'n pèt Aui heu speransa ch'a sia 'd l'aria ma essi sichur è n'atra storia quasi quasi lu fass... sì ma se peu' m'ampiniss La pusissiun a l'è 'mpurtanta për nen spurchessi la mûdanda se 't dosi nen l'ësfors... finiss ch'at caghi doss... a capita da suens ARIA...RIA...RIA...mutu ben, mutu ben, speruma che sia ARIA...RIA...RIA... Mudestamente sun in prufessur a fè sorti l'aria sensa rumur ma se sun propi pien... a lu cuntrol pì nen E quand a la fin as sent l'udur at hèi da essi 'n poch n'atur per fè chërdi che... à falu cul là da drè A vanta avei 'n poch ad passiensa se no a 's crea la turbulensa a ven fora trop fort... ch'at ven-i fin-a smort... a 't guardu tûti da stort! ARIA...RIA...RIA am guardu stort... i heu falu fort! d'ARIA...RIA...RIA... ARIA...RIA...RIA... speruma ben... speruma ch'a sia d'ARIA...RIA...RIA... Sì, è una gioia sublime, se tu raggiungere alfine puoi questa liberazione che lascia nell' aria un alone, un sospetto se vuoi e una muta domanda tra voi... chissà se è stato lui... oppure no... |
|||